Author: katalipsiesiea

Categories
Εργατικά

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ…ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΜΜΕ

Η Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου, βρήκε την εργατική τάξη να απεργεί ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, το οποίο έρχεται να καταστρατηγήσει κομβικά κεκτημένα και να επιβάλλει ακόμα δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας νομιμοποιώντας το 13ωρο, την εργασία τα σαββατοκύριακα, τις μειωμένες προσαυξήσεις τα ΣΚ κλπ.

Ακόμα μία φορά, τα γραφειοκρατικά συνδικάτα στη βιομηχανία των μέσων μαζικής ενημέρωσης στάθηκαν ανεπαρκή απέναντι στη συνθήκη ή για να ακριβολογούμε στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθεια κυβέρνησης και αφεντικών να τσακίσουν ο,τι έχει απομείνει από τον προσωπικό χρόνο και τον μισθό των εργαζομένων.

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί ότι το μόνο που αρκέστηκαν να κάνουν είναι να εκδώσουν μία «καταγγελτική» ανακοίνωση και να μας ενημερώσουν ότι «ενώνουν τη φωνή τους με την φωνή των εργαζομένων όλης της χώρας», χωρίς φυσικά να μας εξηγούν με ποιες κινήσεις το κάνουν αυτό.

Με την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΠΟΕΣΥ και συνυπογράφουν ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΣΗΕΠΗΝ, ΕΣΗΕΘΣτΕΕ και ΕΣΠΗΤ, μας λένε ακόμα ότι ζητάνε «απερίφραστα την απόσυρση της επίμαχης διάταξης ποινικοποίησης της απεργίας» χωρίς φυσικά να γίνεται ούτε λόγος για κήρυξη απεργίας από τα συγκεκριμένα σωματεία.

Για την ακρίβεια, έγινε λόγος, καθώς συζητήθηκε το ζήτημα της απεργίας εντός της «ναυαρχίδας» των σωματείων του κλάδου, της ΕΣΗΕΑ, αλλά καταψηφίστηκε καθώς οι εκπρόσωποι στο Δ.Σ. που πρόσκεινται στην κυβέρνηση πρότειναν να εκδοθεί ανακοίνωση και οι συριζαίοι – αποκαμωμένοι καθώς φαίνεται από την τιτανομαχία για την προεδρία του κόμματος – πρότειναν στάση εργασίας.

Δεν είχαμε καμία αυταπάτη πως τα γραφειοκρατικά αυτά σωματεία θα προέβαιναν σε κάποια αγωνιστική κίνηση. Το αντίθετο, εδώ και πολλά χρόνια δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αναμασούν αστεία επιχειρήματα, όπως τα περί «δικαιώματος στην ενημέρωση του πολίτη», για να δικαιολογούν τη μόνιμη απεργοσπαστική και οσφυοκαμπτική τους στάση.

Η θέση μας εδώ και χρόνια είναι γνωστή: η απεργία είναι το βασικό όπλο των εργαζομένων. Είναι η μόνη απάντηση στη γενικευμένη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη. Οι δικαιολογίες για να μην κηρύσσεται σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για τους εργαζόμενους, δεν αποτελούν παρά αποδείξεις για τις επιδιώξεις των συνδικαλοπατέρων: Να ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο σε κράτος και αφεντικά στην περαιτέρω εκμετάλλευσή μας.

 

Το ερώτημα είναι έως πότε θα τους ανεχόμαστε;

 

Categories
Εργατικά

Ακομη μια απολυση στο κατεργο του INTIME

Ένας ακόμα συνάδελφος φωτορεπόρτερ προστέθηκε στη λίστα των απολύσεων του φωτογραφικού πρακτορείου INTIME. Η τελευταία απόλυση συναδέλφου στο συγκεκριμένο μαγαζί είχε πραγματοποιηθεί πέρσι, επειδή εργαζόμενος φωτορεπόρτερ είχε «τολμήσει» να κοινοποιήσει στον εργοδότη Αργύρη Μακρή κάποια αιτήματα των εργαζομένων στη συγκεκριμένη εταιρεία που αφορούσαν την πληρωμή από την εργοδοσία του κόστους μετακίνησης κατά τη διάρκεια της εργασίας, τη φθορά στα ιδιόκτητα μέσα μεταφοράς, όπως και τις φθορές στον ιδιόκτητο φωτογραφικό εξοπλισμό.

Πρόκειται για ένα πρακτορείο γνωστό για τις αντεργατικές του πρακτικές, το καθεστώς εργασιακής επισφάλειας και το κλίμα εκφοβισμού, κυρίως, απέναντι στους εργαζόμενους που διεκδικούν, συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις και απεργίες και δεν είναι διαρκώς πρόθυμοι να «χορέψουν» στο ρυθμό των ορέξεων των αφεντικών.

Ενδεικτική αυτών των πρακτικών είναι και η απόλυση του συναδέλφου μόλις τρεις μέρες μετά τις εκλογές -και ουσιαστικά μετά από δυο συναπτές εκλογικές αναμετρήσεις, περίοδοι κατά τις οποίες τα αφεντικά δεν έχουν την πολυτέλεια περικοπών προσωπικού. Η απόλυση-διακοπή συνεργασίας, το λένε αν είσαι με μπλοκάκι- κοινοποιήθηκε στον συνάδελφο με ένα e-mail, δίχως να δοθεί καμία «εξήγηση». Η εξήγηση, ωστόσο, για όσους/ες γνωρίζουμε πώς ακριβώς λειτουργεί το συγκεκριμένο πρακτορείο είναι γνωστή.

Πώς λειτουργεί η γαλέρα του INTIME

Τι συμβαίνει λοιπόν, στην πραγματικότητα, στο πρακτορείο INTIME;

Στο INTIME το 8ωρο είναι «ντεμοντέ» καθώς η υπερεργασία και το «ξεζούμισμα» είναι ένα εδραιωμένο καθεστώς. Είναι η καθημερινότητα. Οι εργαζόμενοι φωτορεπόρτερ δουλεύουν 6ήμερο, ενώ το ένα και μοναδικό ρεπό δίνεται σε ημέρα που επιλέγουν τα αφεντικά του πρακτορείου αποκλείοντας τα φορτωμένα με… σπορ- Σαββατοκύριακα.

Το πρακτορείο INTIME ξεχωρίζει και για τις βάρδιες που επιβάλλει στους φωτορεπόρτερ του, οι οποίες είναι κυριολεκτικά «ήλιο μ’ ήλιο». Εν ολίγοις, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι διαθέσιμοι καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας για θέματα τα οποία ανακοινώνονται -σχεδόν πάντα- την ίδια ημέρα. Με αυτές τις τακτικές οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να έχουν καθόλου προσωπική ζωή -κάτι που ποσώς ενδιαφέρει τον Αργύρη Μακρή, αφεντικό του πρακτορείου.

Ένα επιπλέον «βαρίδι» για τους εργαζόμενους είναι οι αποστάσεις που καλούνται να διανύουν κάθε μέρα, συχνά και υπό άσχημες καιρικές συνθήκες. Σε ό,τι αφορά το βάρος της συντήρησης και της εξασφάλισης ατομικών μέσων προστασίας αυτό «πέφτει» αποκλειστικά στους εργαζόμενους, με την επιχείρηση να μη δίνει ούτε ευρώ για τα παραπάνω.

Και φυσικά, μέσα σε όλο αυτό το τοπίο δεν λείπουν -όπως σε κάθε εργασιακό χώρο- οι εργοδοτικοί εργαζόμενοι, οι οποίοι βάζουν πλάτη σε αυτές τις πρακτικές.

Και στο «βάθος» εργοδοτικό σωματείο

Ποιο ήταν όμως το μεγάλο «όραμα» του Αργύρη Μακρή; Η ίδρυση και εδραίωση ενός νέου «σωματείου» – παραμάγαζου, εξόφθαλμα εργοδοτικού, το οποίο ως μοναδικό σκοπό θα έχει να στήνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, χτυπώντας ευθέως σωματεία, ενώσεις και συνελεύσεις.

Η ένωση αυτή δημιουργήθηκε, και πήρε τον ευφάνταστο τίτλο «Διεθνής Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος». Σε αυτή την εργοδοτική ένωση ο Μακρής και οι άνθρωποί του καλούν τους εργαζόμενους του INTIME να εγγραφούν, εγκαθιστώντας έτσι νέες τακτικές πρόσληψης, με ειδικούς όρους και προϋποθέσεις.

Αυτές οι εργοδοτικές τακτικές, που αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στα «μαγαζιά» των ΜΜΕ, αφορούν όλες και όλους τις/τους εργαζόμενες/ους στον κλάδο, όλον τον κόσμο του αγώνα και της εργασίας.

Αρνούμενοι/ες να δεχτούμε την εργοδοτική βαρβαρότητα διαβεβαιώνουμε ότι θα μας βρουν απέναντί τους.

Κάτω τα χέρια από τους εργαζομένους συναδέλφους.

Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ

Categories
Εργατικά

Εργοδοτικη τρομοκρατια και «λουκετο»: Ποιος προσπαθησε να «σκοτωσει» το Documento

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε με έντονη ανησυχία τα γεγονότα στην εφημερίδα Documento. Η απόλυση συναδέλφισσας από το πολιτιστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας οδήγησε σε ένα ντόμινο απρόβλεπτων και εκρηκτικών εξελίξεων με μοναδικό υπεύθυνο τον εκδότη Κώστα Βαξεβάνη ο οποίος φρόντισε να μετακυλήσει την ευθύνη για το κλείσιμο της εφημερίδας που ο ίδιος προανήγγειλε στους εργαζόμενους και στην ανύπαρκτη ΕΣΗΕΑ.

Το χρονικό της ενορχήστρωσης κλίματος διχασμού και ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού από τον εκδότη

Continue reading “Εργοδοτικη τρομοκρατια και «λουκετο»: Ποιος προσπαθησε να «σκοτωσει» το Documento”
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Δικαστηριο φιμωνει την συναδελφισσα του Alterthess Σταυρουλα Πουλημενη υπερ της Ελληνικος Χρυσος

Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη (11/5)

Δεκτή έκανε εν μέρει το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας την εκδικητική αγωγή μορφής SLAPP του Ευστάθιου Λιάλιου, υψηλόβαθμου στελέχους της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» κατά του συνεταιριστικού δημοσιογραφικού ιστοτόπου Alterthess και της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη, επιδικάζοντας σε βάρος τους 3.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη.

Η αγωγή εκδικάστηκε στις 19 Μαΐου του 2022 και με αυτή ζητούνταν 100.000 ευρώ ως αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης για δημοσίευμα του ειδησεογραφικού site στις 27 Οκτωβρίου του 2020, με την κατηγορία της παράνομης επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων που σχετίζονται με ποινική καταδίκη. Υπενθυμίζεται ότι το δημοσίευμα με τίτλο «Δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός καταδικάστηκαν για ρύπανση του νερού στην Βόρεια Χαλκιδική» αφορούσε την καταδίκη του ενάγοντα και ενός άλλου υψηλόβαθμου στελέχους της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» σχετικά με τη ρύπανση των επιφανειακών υδάτων και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος μέσα από μια σειρά παραβάσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Μάλιστα, αυτές οι παραβάσεις βεβαιώθηκαν από την Επιθεώρηση Μεταλλείων, από πολυσέλιδα πορίσματα και μαρτυρίες υπαλλήλων.

Continue reading “Δικαστηριο φιμωνει την συναδελφισσα του Alterthess Σταυρουλα Πουλημενη υπερ της Ελληνικος Χρυσος”
Categories
Εργατικά ΕΣΗΕΑ

«ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ» ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΛΑΤΕΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Αφού για πάνω από μία δεκαετία έκαναν την αδράνεια δεύτερή τους φύση, παραδίδοντας τους εργαζόμενους στον κλάδο των ΜΜΕ στις ορέξεις αφεντικών/κράτους και αφήνοντάς τους χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας από το 2009, οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ φαίνεται πως βρήκαν τη λύση, καθώς εξυφαίνουν παρασκηνιακά σχέδιο υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων. Επιχειρησιακές οι οποίες ξεκάθαρα υπονομεύουν την όποια συζήτηση για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Δεν κρατάνε δα και κρυφό το σχέδιό τους, καθώς οι ίδιοι καθοδηγούν τις διαρροές πως «αναγκάζονται» να προβούν σε αυτή την κίνηση γιατί «οι εργοδότες αρνούνται να προσέλθουν σε διάλογο» και πως οι επιχειρησιακές θα αποτελέσουν «το αντίβαρο» των ατομικών συμβάσεων εργασίας που επικρατούν στα «μαγαζιά».

Οπως κυκλοφορεί ευρέως στους διαδρόμους της Ακαδημίας 20, σε αγαστή συνεργασία οι παρατάξεις που διοικούν την ΕΣΗΕΑ και πρόσκεινται σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής την Αντωνιάδου και τον Καππάκο αντίστοιχα, έχουν έρθει σε συνεννόηση με τον Μαρινάκη (ΝΕΑ, ΒΗΜΑ) για επιχειρησιακή-οδηγό για τον κλάδο.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο «ευνοημένοι» θα βγουν οι εργαζόμενοι από κάτι τέτοιο, αν σκεφτεί ότι οι κοπιαστικές (λέμε τώρα) διαπραγματεύσεις με το κράτος για τα δημόσια ΜΜΕ οδήγησαν σε συλλογική σύμβαση που δεν περιλαμβάνει το… μισθολογικό. Το τι μισθό θα λαμβάνει, δηλαδή, ο εργαζόμενος, δεν περιλαμβάνεται σε αυτό που χωρίς αιδώ ονομάζουν συλλογική σύμβαση εργασίας.

Μάλιστα, η γραμμή για επιχειρησιακές «κατέβηκε» και σε συνέλευση μέσου με βασικό χρηματοδότη τον ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγοντας την Κερκόπορτα στον οριστικό αφανισμό της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Από την πλευρά μας, από τη στιγμή που συγκροτηθήκαμε ως συνέλευση, έχουμε δηλώσει επανειλημμένα πως δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για το πως έχει καταντήσει το σωματείο που λέγεται ΕΣΗΕΑ και απαριθμεί χιλιάδες μέλη: Ενα εθελόδουλο, υποτακτικό και γραφειοκρατικό σωματείο που δεν κάνει μισή κίνηση για να προασπίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων – το αντίθετο, σε κάθε ευκαιρία βρίσκεται γονυπετές μπροστά στους εργοδότες.

Μάλιστα, η ΕΣΗΕΑ το πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς με τις επιχειρησιακές στην ουσία αυτοχειριάζεται αφού καθίσταται ένα σωματείο που δεν θα διαπραγματεύεται πλέον συμβάσεις με τους εργοδότες. Ποιος είναι, λοιπόν, ο λόγος οι εργαζόμενοι να βασίζονται σε αυτό το κατ΄ όνομα μόνο σωματείο – στην ουσία επιμελητήριο, το οποίο έχει εγγεγραμμένους στις τάξεις του και κάμποσους εργοδότες.

Στην προκειμένη, η ΕΣΗΕΑ δεν έχει προχωρήσει καν σε κάποια δημόσια συζήτηση για τις συλλογικές συμβάσεις, κάποια εκδήλωση βρε αδερφέ, που είναι και το φόρτε της. Πολλώ δε μάλλον, κάποια στάση εργασίας, κάποια απεργία, κάποια διαδήλωση, κάποιο έστω δείγμα αγωνιστικής κίνησης. Και εάν πριν από περίπου μία δεκαετία οι αντιστάσεις της ΕΣΗΕΑ ενάντια την επιβολή ατομικών συμβάσεων ήταν ισχνές, σήμερα γίνεται σαφές ότι υπάρχει μηδαμινή διάθεση για να τεθεί με πραγματικούς όρους ο μόνος τρόπος ξεπεράσματός τους: αγώνας για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές πως οι δήθεν οδυρμοί για το γεγονός ότι οι εργοδότες δεν προσέρχονται σε διάλογο με το σωματείο δεν αποτελούν παρά προπέτασμα καπνού για να συμβεί αδιαμαρτύρητα το προαποφασισμένο: διάλυση της δύναμης της συλλογικής διαπραγμάτευσης, κατακερματισμός των εργαζομένων και παράδοσή τους ως έρμαια στις ορέξεις του αφεντικού κάθε επιμέρους μαγαζιού. Δηλαδή, επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας

Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ

Categories
Απεργία Απεργίες Κείμενα

Η κρατικη δολοφονια στα Τεμπη, ο ρολος των ΜΜΕ και η απεργια-απεργοσπασια

Μετά το φιάσκο του επικοινωνιακού σόου που έστησαν πολιτικοί αρχηγοί και άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι την ημέρα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος – το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά προαναγγελθείσα κρατική δολοφονία δεκάδων ανθρώπων – στα Τέμπη, θα περίμενε κανείς μια σχετική αναδίπλωση από πλευράς τους.

Αλλά, φευ…

Με την αλαζονεία και την υποκρισία που συνοδεύει την Εξουσία, η κυβέρνηση που είχε κηρύξει εθνικό πένθος για το δυστύχημα στα Τέμπη, κατέθεσε την επόμενη μέρα της τραγωδίας ένα πολυνομοσχέδιο που -εκτός του ότι παραδίδει περαιτέρω τις δημόσιες και προστατευόμενες περιοχές της χώρας σε επιχειρηματικά συμφέροντα- προωθεί εκ νέου την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμα δημόσιου αγαθού, του νερού.

Επιχειρώντας να εκμηδενίσει το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων ήταν ένας από τους καταλυτικούς παράγοντες που οδήγησε σε αυτό το μακελειό, η ιδιωτικοποίηση του νερού αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα αναφορικά με τη συνέχεια της παράδοσης των δημόσιων αγαθών της υγείας, της ενέργειας και της παιδείας σε επιχειρηματικά συμφέροντα. Για πολλοστή φορά αυτό που διαφαίνεται είναι ότι Κράτος και Κεφάλαιο προχωρούν χέρι-χέρι στην ιδιωτικοποίηση, τη χρηματιστηριοποίηση, την εργολαβοποίηση και την εμπορευματοποίηση των ζωτικών κοινών αγαθών απειλώντας τις ίδιες τις ζωές μας.

Σε αυτές τις πολιτικές έχουν έναν καλό σύμμαχο: Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Continue reading “Η κρατικη δολοφονια στα Τεμπη, ο ρολος των ΜΜΕ και η απεργια-απεργοσπασια”
Categories
Απεργία Απεργίες

Για τη σημερινη απεργια στα ΜΜΕ

 

Ως Συνέλευση, έχουμε εκφράσει επανειλημμένα την αντίθεσή μας στις απεργίες των ΜΜΕ που κηρύσσονται ετεροχρονισμένα από την υπόλοιπη κοινωνία, προκειμένου, δήθεν, να καλυφθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις όπως διακήρυττουν οι εργατοπατέρες του κλάδου. Η ΕΣΗΕΑ προκήρυξε απεργία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μία μέρα πριν την γενική απεργία της Πέμπτης 16/3 και ενώ όλη την προηγούμενη εβδομάδα ποιούσε τη νήσσα, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας για το έγκλημα στα Τέμπη. Δε φτάνει που προκήρυξε απεργία χωριστά από όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους, η ΕΣΗΕΑ αποδυναμώνει και ξεφτιλίζει την έννοια της απεργίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ με το να μην καλεί σε συγκέντρωση και πορεία, παρά μόνο μετατρέπει την απεργία σε μια κενή μέρα χωρίς καμία δράση και καμία έκφραση των αιτημάτων της απεργίας.

Όπως σημειώναμε σε παλιότερο κείμενό μας: “τα απεργοσπαστικά επιχειρήματα που αρθρώνονται στον χώρο των ΜΜΕ, ως κεντρικό στόχο βάζουν τον διαχωρισμό των εργαζόμενων σε αυτά από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Κι αυτό γίνεται με την επιστράτευση της «δημοσιογραφικής τέχνης» της ιδεολογικής αντιστροφής κι εξαπάτησης: “Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να απεργούν όταν έχει «γενική» απεργία, γιατί έτσι «στερούν από τον μέσο Έλληνα πολίτη το δικαίωμα της άμεσης ενημέρωσης για γεγονότα».
Προσέξτε την αντιστροφή: Από την μια η «συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας μας» (αυτοί που δουλεύουν, που απεργούν, που απολύονται; μάλλον αυτοί…) κι από την άλλη ο «πολίτης» που είναι «Έλληνας» και «μέσος» κι έχει «δικαιώματα». Τέσσερις λέξεις προσεκτικά διαλεγμένες από το λεξικό της αστικής ιδεολογίας, έτσι ώστε να αποκρύψουν και να αντιστρέψουν τον εν εξέλιξη ταξικό πόλεμο…»

Η πρόταση που έχει κατατεθεί εδώ και χρόνια αφορά στα απεργιακά δελτία, τα οποία μάλιστα στο παρελθόν (πιο πρόσφατα το 2016) έχουν περιγραφεί με λεπτομέρεια από το σωματείο με συγκεκριμένες ώρες μεταδόσεων αποκλειστικά για απεργιακά ζητήματα.
Παρά ταύτα, η «σούμα» έδειξε και πρόσφατα ξανά το εξής: Είτε απεργούν και μεταδίδουν πληροφορίες για την απεργία, είτε λειτουργούν κανονικά, κανάλια, ραδιοσταθμοί και ιστοσελίδες προβάλουν αποκλειστικά εικόνες από συγκρούσεις -ακόμα κι αν είναι ολίγων λεπτών, πετώντας επιδεικτικά την πληροφορία της απεργίας και της μαζικότητας στον κάλαθο των αχρήστων.

Σε μια περίοδο με ιστορικές αλεπάλληλες κρίσεις, όλοι και όλες αργά ή γρήγορα θα κριθούμε από την ιστορία για την στάση που κρατάμε. Στην βιομηχανία των ΜΜΕ, όπως και σε όλους τους εργασιακούς χώρους υπάρχει μια αρκετά μεγάλη γκάμα συμπεριφορών: άλλοι/ες γλείφουν τα αφεντικά τους, άλλοι/ες κοιτάνε την δουλειά τους και κάνουν πώς δεν βλέπουν, άλλοι/ες οργανώνονται συλλογικά σε πρακτικό και θεωρητικό επίπεδο για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του κεφαλαίου και να περάσουν στην αντεπίθεση. Εμείς ανήκουμε στην τελευταία κατηγορία.

Categories
Αντιπληροφόρηση

ΧΗΜΙΚΑ, ΚΡΟΤΟΥ ΛΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟ «ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ» ΓΙΑ 4 ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ

Φωτογραφία: Μάριος Λώλος

Συνεχίζεται αμείωτη η στοχοποίηση συναδέλφων φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων στο δρόμο από την αστυνομία. Μόνο τις τελευταίες ημέρες, και ενώ η οργή ξεχειλίζει για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη με μαζικές κινητοποιήσεις να λαμβάνουν χώρα, τέσσερις συνάδελφοι έχουν δεχτεί την απρόκλητη και βίαιη επίθεση των ΜΑΤ είτε με πέτρες, είτε με γκλομπ είτε με χημικά και κρότου λάμψης σε ευθεία βολή.

Στην πορεία της Παρασκευής, άνδρας των ΜΑΤ έριξε κρότου λάμψης πάνω σε φωτογράφους από την οποία προκλήθηκε εμβοή (συνεχές βουητό), ένδειξη ακουστικού τραύματος στη φωτορεπόρτερ Μαρία Χουρδάρη. Και στην ίδια πορεία χτυπήθηκε από γκλομπ ο φωτορεπόρτερ Νικόλας Γεωργίου.

Στο 3.29 φαίνεται να πέφτει στα κεφάλια των φωτορεπόρτερ κρότου λάμψης:

Στην πορεία της Κυριακής χτυπήθηκε με πέτρα πισώπλατα ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Λιάκος.  Διαβάστε εδώ την καταγγελία του.

Επιπλέον, ένας ακόμα φωτορεπόρτερ χτυπήθηκε από δακρυγόνο που εκτόξευσε Ματατζής με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στην κοιλιά.

https://www.facebook.com/marios.lolos.1/posts/pfbid034yynzetvCvn1pA16Byg5g1i2Rucwon5Y74MCtZLUcQRge97w2m4sNkoV1NneuSMzl

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Το τελευταίο διάστημα έχουν συμβεί δεκάδες περιστατικά κατασταλτικής βίας από την Αθήνα έως τη Θεσσαλονίκη σε συναδέλφους μας, τα οποία βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία ή “μεμονωμένα”. Εν τω μεταξύ σιγή ιχθύος τηρούν μέχρι στιγμής ΕΦΕ και ΕΣΗΕΑ.