Σε μια πρωτοφανή, αλαζονική κίνηση απύθμενου θράσους προχώρησε η εταιρεία αιολικών «WRE ΕΛΛΑΣ» που έχει ασκήσει αγωγή κατά του δημοσιογράφου Τάσου Σαραντή και κατά της «Εφημερίδας των Συντακτών» απαιτώντας το ποσό των 225.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμιση. Η εταιρεία απέστειλε εξώδικο προς την ΕΣΗΕΑ, επειδή το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων εξέδωσε ανακοίνωση /καταγγελία με την οποία εκφράζει τη συμπαράστασή της στον συνάδελφο και την εφημερίδα και ζητά «να σταματήσει επιτέλους η βιομηχανία διώξεων κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ».
Στο εξώδικό της η εταιρεία απαιτεί από την ΕΣΗΕΑ να κατεβάσει τη συγκεκριμένη ανάρτηση από τη ιστοσελίδα της, να ανακαλέσει την ανακοίνωσή με άλλη επανορθωτική, να την διαγράψει από το ιστορικό οποιοσδήποτε ηλεκτρονικής μηχανής αναζήτησης και να μην προχωρήσει στο μέλλον σε δημοσίευμα ή ανακοίνωση που να την αφορά. Ειδάλλως, την απειλεί με τη άσκηση αγωγής εναντίον της.
Όπως διαφαίνεται από αυτή την εξέλιξη, η συγκεκριμένη εταιρεία δεν επιδιώκει μόνο τη φίμωση της φωνής του δημοσιογράφου, αλλά και του ίδιου του συνδικαλιστικού σωματείου του κλάδου. Δεδομένου των κινδύνων που προκύπτουν από αυτή την ενέργεια μιας ιδιωτικής εταιρείας σε ότι αφορά την ελευθεροτυπία, αλλά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, καλούμε τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να ενεργοποιήσουν τα μονίμως αδρανοποιημένα αντανακλαστικά τους και να αντιδράσουν έγκαιρα και έντονα προκειμένου να μην κορυφωθεί η αποθράσυνση των ιδιωτικών εταιρειών.
Η Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Η διάπραξη των περιβαλλοντικών εγκλημάτων συνοδεύεται από διώξεις και αγωγές (SLAPP) ενάντια σε αγωνιστές και δημοσιογράφους» με ομιλητές αγωνιστές, υπερασπιστές του περιβάλλοντος και δημοσιογράφους που μπήκαν στο στόχαστρο των εταιρειών στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής (ΑΚΝ), την Παρασκευή 4/2 στις 19:30 (είσοδος από Μασσαλίας) και συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 10 Φεβρουαρίου στις 09:00 όπου εκδικάζεται η αγωγή με εξωφρενικές οικονομικές και περιοριστικές λογοκριτικές απαιτήσεις κατά του συναδέλφου μας δημοσιογράφου από την εταιρεία αιολικών «WRE Ελλάς».
Τα τελευταία χρόνια η ανάγκη των κεφαλαιοκρατών για μεγαλύτερο και ταχύτερο πλουτισμό έχει οδηγήσει σε ολοένα και περισσότερες βίαιες απόπειρες υλοποίησης «επενδύσεων» σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας σε αγαστή συνεργασία με το Κράτος και τους μηχανισμούς του. Συχνά, πρόκειται για κολοσσιαίες επενδύσεις που έχουν άμεσες, μακροπρόθεσμες και ποικιλότροπες επιπτώσεις στις ζωές των κοινοτήτων που διαβιούν γύρω από αυτές -ακόμη και στην υγεία των ανθρώπων- και, παράλληλα, ανεπίστρεπτες καταστροφικές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα που φιλοξενεί.
Στο σύνολό τους, η υλοποίηση αυτών των επενδύσεων, πάντα στο όνομα της περιβόητης «ανάπτυξης», δρομολογείται εν αγνοία των τοπικών κοινωνιών που συχνά βρίσκονται προ τετελεσμένων και αφού έχουν χορηγηθεί οι πρώτες αδειοδοτήσεις τους. Αυτή η ετσιθελική εισβολή των επενδυτικών έργων έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών και τη δημιουργία πολύμορφων τοπικών κινημάτων, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και σε πανελλαδικό επίπεδο, που αντιστέκονται σθεναρά στη λεηλασία της φύσης και στην υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους και αγωνίζονται για τη γη και την ελευθερία.
Αντιμέτωποι/ες με το κυνικό πρόσωπο της -αριστερής- εργοδοσίας βρέθηκαν την περασμένη Παρασκευή (26/11) οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της εφημερίδας «Αυγή». Κατά τη διάρκεια του διοικητικού συμβουλίου που διεξήχθη και χωρίς να έχει προηγηθεί προηγούμενη ειδοποίηση, τους ανακοινώθηκε η βούληση για εφαρμογή προγράμματος εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων με δέσμευση για καταβολή 28 μηνιάτικων. Το σχέδιο, που ψηφίστηκε από το σύνολο των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου με εξαίρεση την εκπρόσωπο των εργαζομένων, υποστηρίχθηκε ως αναγκαίο λόγω του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η εφημερίδα, χωρίς ωστόσο να συνοδεύεται από πλάνο που θα εγγυάται τη μετέπειτα βιωσιμότητα και λειτουργία του μέσου.
Η εξέλιξη προστίθεται σε μια μακρά σειρά γεγονότων που έχουν πλήξει τους εργαζόμενους τα τελευταία χρόνια και κατά την οποία εφαρμόζονται πολιτικές εκτεταμένων περικοπών στο όνομα της υποτιθέμενης διάσωσης της εφημερίδας. Όπως έγινε γνωστό, από το 2016 έως σήμερα το μισθολόγιο της «Αυγής» έχει ψαλιδιστεί κατά 32%, ενώ αντίστοιχη πορεία καταγράφηκε και στο προσωπικό της επιχείρησης τα τελευταία χρόνια, το οποίο έχει μειωθεί από το 2014 έως σήμερα, κατά 24.5%.
Ένα ιδιότυπο καθεστώς παρακολούθησης της ΕΥΠ έφερε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας ρεπορτάζ εφημερίδας το οποίο μάλιστα εμπλέκει και δημοσιογράφους με πεδίο έρευνας το μεταναστευτικό. Η δημοσιογραφική ομάδα του Solomon επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για τον συνάδελφο Σταύρο Μαλιχούδη με αφορμή ένα ρεπορτάζ για ένα 12χρονο παιδί από τη Συρία το οποίο βρισκόταν υπό κράτηση στην Κω και είχε δημιουργήσει μία ζωγραφιά που έγινε εξώφυλλο στην εφημερίδα «Le Monde».
«Είκοσι ετών και σεσημασμένος για κλοπές ο άνδρας που σκοτώθηκε».
«Επίσκεψη Θεοδωρικάκου στους 7 αστυνομικούς που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία στο Πέραμα».
Αφού διαβάσαμε 2 χαρακτηριστικούς τίτλους ειδήσεων (λίγα λεπτά μετά το συμβάν ο πρώτος, λίγες ώρες μετά ο δεύτερος) για την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από μπάτσους της ΔΙΑΣ ας ξεκαθαρίσουμε 2 πράγματα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα. Ο Νίκος Σαμπάνης δεν «σκοτώθηκε». Δολοφονήθηκε από τα ένστολα μαντρόσκυλα τα οποία δρουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο εδώ και δεκαετίες. Τα όπλα σηκώνονται και χρησιμοποιούνται πολύ πιο εύκολα από όσο θέλουν να πιστεύουν οι φιλήσυχοι πολίτες και οι πυλωροί των ΜΜΕ.
Κατά δεύτερον δεν έχει καταγραφεί ποτέ στα χρονικά αρμόδιος υπουργός για ζητήματα ασφάλειας να επισκέπτεται συλληφθέντες μπάτσους που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία. Και μάλιστα μία μέρα μετά το περιστατικό και την ίδια μέρα που περιορίστηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα του παιδιού που δολοφονήθηκε. Το μήνυμα της εξουσίας πάντα ήταν ξεκάθαρο. Το κράτος δίνει εντολή, η αστυνομία εκτελεί και αν συμβεί στραβή… Ε, συνέβη. Οι μηχανισμοί είναι εκεί για να βάλουν πλάτη.
Η κάλυψη της δολοφονίας από τα ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και «παραδοσιακά») από την πρώτη κιόλας μετάδοση ζέχνει δόγμα ασφάλειας, ρατσισμό και θανατοπολιτική. Οι ζωές κάποιων έχουν μεγαλύτερη αξία από τις ζωές κάποιων άλλων. Οι κρατικοί μηχανισμοί το κάνουν ξεκάθαρο απ΄άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη. Από τη Μινεάπολη μέχρι τον Ασπρόπυργο και από τη Χιλή μέχρι τη Νότια Κορέα.
Την πρωτοκαθεδρία στο πώς μπορούν τα ΜΜΕ να ξεπεράσουν και την ίδια τους την χυδαία πέτσα την έχει πλέον ένα outsider. Αλλά με κομβικό ρόλο στο πώς και με ποια συχνότητα φτάνει μία είδηση στα μάτια μας ή στα αυτιά μας. Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ναι αυτό το ρημάδι το ΑΠΕ – ΜΠΕ που αποτελεί τον μεσάζοντα μεταξύ της φωνής της εκάστοτε κρατικής εξουσίας και τους πολίτες. Βέβαια ένα κρατικό πρακτορείο ειδήσεων από ένα γραφείο προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης έχει μια απόσταση. Είναι γνωστό ότι ο ρόλος του ΑΠΕ – ΜΠΕ αποτελεί κλειδί για τις εκάστοτε εξουσιαστικές επιταγές που πρέπει να εμπεδωθούν από το πόπολο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων στη χώρα έχει συνδρομή στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αυτό σημαίνει ότι η είδηση φτάνει στους δέκτες σχεδόν χωρίς καμία παραλλαγή από το αρχικό τηλεγράφημα μιας και όλοι χρησιμοποιούν ως πηγή το πρακτορείο χωρίς πολλές φορές να το αναφέρουν. Και ας υπάρχει η ίδια φράση, ή το ίδιο κείμενο καρμπόν σε δεκάδες μίντια ταυτόχρονα.
Το πρώτο λοιπόν τηλεγράφημα που μετέδωσε το ΑΠΕ – ΜΠΕ για τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη έγραφε για μια αιματηρή συμπλοκή στο Πέραμα που άφησε πίσω 7 τραυματίες αστυνομικούς και έναν νεκρό. Άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Ένα ειδησεογραφικό Μέσο μετά από ένα περιστατικό με πυροβολισμούς μέσα σε κατοικημένη περιοχή που είχε ένα νεκρό να αναφέρει πρώτα… τους τραυματίες μπάτσους. Οι ζωές κάποιων είναι πιο αξιοβίωτες από άλλες, το ξαναείπαμε αυτό. Μετά από λίγο ο τίτλος άλλαξε και έγινε ο «δημοσιογραφικά ορθός».
Τάκης Σάγιας / Eurokinissi
Συμπτώσεις που δεν είναι και τόσο συμπτώσεις
Πέραν όμως από τον τίτλο ας δούμε και την ουσία του περιεχομένου. Ένα αυτοκίνητο με «κακοποιούς» και «σεσημασμένους» εμβόλισε τις μηχανές αστυνομικών, τους τραυμάτισε και εκείνοι αποφάσισαν ότι πρέπει να βγάλουν τα πιστόλια και να τους γαζώσουν. Οι μπάτσοι έχουν το ελεύθερο να γαζώνουν ένα όχημα όταν κρίνουν ότι οι «περιστάσεις το απαιτούν». Το είδαμε και σε ένα αντίστοιχο περιστατικό στην οδό Μάρνη στις αρχές του Οκτώβρη του 2021. Όταν ένα όχημα που είχε καταγγελθεί ως κλεμμένο από την ιδιοκτήτριά του εντοπίστηκε στο κέντρο της Αθήνας με τους αστυνομικούς να το περικυκλώνουν και τον οδηγό του να προσπαθεί να διαφύγει. 09:30 το πρωί σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας. Σύμφωνα με την αστυνομία ένας μπάτσος της ΔΙΑΣ «με αυτοθυσία γατζώθηκε από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου ώστε να σταματήσει το όχημα». Αυτό κατέστη δυνατό μετά από καταιγισμό πυροβολισμών από πλευράς αστυνομικών με τον οδηγό του οχήματος (για τον οποίο να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ έτρεξαν να τονίσουν ότι επρόκειτο για «άνδρα αλβανικής καταγωγής με πάνω από 70 κλοπές στην “καριέρα” του») να συλλαμβάνεται βαρύτατα τραυματισμένος από τις σφαίρες.
Και στα δύο περιστατικά παρατηρούμε ένα αρκετά επικίνδυνο μοτίβο. Πέρα από το γεγονός ότι οι σφαίρες από όπλα μπάτσων σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα στα σπίτια μας και για τα ΜΜΕ είναι απλά Παρασκευή. Οι τραυματίες αστυνομικοί αναφέρονται πολύ γρήγορα στη ροή των γεγονότων ώστε να φτιαχτεί η κοινωνική συναίνεση ότι το να γαζώνεις ένα αυτοκίνητο με 3 παιδιά μέσα σε μια γειτονιά είναι κάτι δικαιολογημένο άρα και αποδεκτό. Άρα μίνιμουμ πολιτική φθορά για τους εντολοδόχους των πιστολέρο. Επίσης οι «τραυματίες» μεταφέρονται όλοι στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401 όπου ως εκ θαύματος βγαίνουν από εκεί σώοι και αβλαβείς. Και στις 2 περιπτώσεις οι ισχυρισμοί των μπάτσων που έτρεξαν να αναμεταδώσουν καρμπόν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστες ώρες.
Η κοινωνική συναίνεση ωστόσο τροφοδοτείται και από ένα διπλό παιχνίδι που παίζουν τα ΜΜΕ με κυβερνητική εντολή. Αρχικά τόσο στην περίπτωση της Μάρνης όσο και σε εκείνη του Περάματος η ταυτότητα των ανθρώπων που ενεπλάκησαν με αστυνομικούς είτε υπερτονίζεται («Αλβανός», «Ρουμάνος», «Πακιστανός», «άστεγος», «χρήστης ουσιών», «Ρομά»), είτε υπονοείται μέσα από τη χρήση της ηλικίας, της πρότερης εμπλοκής με το νόμο και της περιοχής από την οποία κατάγεται. Στην δεύτερη κατηγορία πατάνε πάνω στα χειρότερα ρατσιστικά και κανιβαλιστικά ένστικτα, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, πυροδοτώντας αντι-Ρομά αντανακλαστικά που υιοθετούν λογικές όπως το «και λίγα τους έκαναν όταν μπαίνουν κάθε μέρα στα σπίτια μας τι πρέπει να κάνουμε;» μέχρι το ναζιστικής έμπνευσης «τελικό ξεκαθάρισμα με τους γύφτους».
«Σύμφωνα με πηγές…»
Πολλές φορές έχουμε διαβάσει τη φράση «σύμφωνα με πηγές της κυβέρνησης» ή «σύμφωνα με πηγές του υπουργείου» ή «πηγές της αστυνομίας» Για να μην υπάρχει καμιά αυταπάτη το «σύμφωνα με πηγές» μεταφράζεται ως άμεση γραμμή της εξουσίας προς τα μίντια τα οποία την υιοθετούν στο 100%. Μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα ο «σεσημασμένος» δολοφονηθείς έγινε «18χρονος πατέρας» που «καθόταν στο πίσω κάθισμα του οχήματος». Και αφού έχει καταρρεύσει όλο το αφήγημα των μπάτσων περί κακοποιών που διψούν για αίμα έρχεται και η αυτοκριτική. Την οποία κάνουν τα μίντια για λογαριασμό του κράτους. Ο τίτλος «Τα τρία λάθη στο Πέραμα φέρνουν αλλαγές στην ΕΛ.ΑΣ. – Το πόρισμα της Αστυνομίας» άλλωστε είναι ενδεικτικός. Μία κυβέρνηση που έχει αναγάγει την επικοινωνία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην επικοινωνιακή διαχείριση του δόγματος ισονομίας και απόδοσης ευθυνών που πλασάρει εδώ και τρία χρόνια. Και που βρίσκει την ευκαιρία πατώντας επί των, διατρημένων από τις σφαίρες των υπηρεσιακών, πτωμάτων να προχωρήσει εκ νέου στον «εκσυγχρονισμό» της αστυνομίας, δηλαδή σε αποτελεσματικότερη καταστολή και σε αποτελεσματικότερους εκπαιδευμένους δολοφόνους μπάτσους. Την ίδια επικοινωνιακή διαχείριση βλέπουμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα και με την πανδημία αλλά και όσον αφορά τα καθημερινά εγκλήματα εναντίον μεταναστών στα σύνορα της χώρας. Δολοφονίες, πνιγμοί, επαναπροωθήσεις αλλά αυτά δεν φτάνουν στα μίντια, τα οποία τηρούν με υπέρμετρη προθυμία την ομερτά στην οποία τους έχει ορκίσει το κράτος.
Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις η αντίληψη του κράτους περί του τι έγινε στο Πέραμα και στο κάθε Πέραμα, πέρα από την επίσκεψη-πολιτική κάλυψη του Προ.Πο. Θεοδωρικάκου στους δολοφόνους μπάτσους και την σχεδόν καθημερινή επικοινωνιακή φιέστα σε αστυνομικά τμήματα με δωρεές νέων μηχανών και οχημάτων στην ΕΛ.ΑΣ., φαίνεται και με την σιδηρά πυγμή που αντιμετώπισε 2 διαδηλώσεις σε διάστημα 24 ωρών, μία για τη δολοφονία του Σαμπάνη στο Πέραμα και μία για την υπόθεση των 14 συλληφθέντων από την κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ και την υποχρεωτική λήψη DNA. Η πορεία για την κρατική δολοφονία χτυπήθηκε με σφοδρότητα δίνοντας το μήνυμα ότι «έτσι έχουν τα πράγματα. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί για όλους. Οι διαδηλώσεις πρέπει να γίνονται σε μία λωρίδα». Μία διαδήλωση για μια κρατική δολοφονία απαντιέται με ωμή καταστολή, γκλοπ και χημικά. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί ακόμα και αν ανοίξουμε τα κεφάλια κάποιων εκατοντάδων ανθρώπων. Ακόμα και όταν σηκώνουμε το όπλο μας για να πυροβολήσουμε. Έτσι και αλλιώς «τι δουλειά είχαν να κλέψουν το αυτοκίνητο και να μην σταματήσουν στα σινιάλα της αστυνομίας».
Γιώργος Κονταρίνης / Eurokinissi
Ας έχουν στο μυαλό τους λοιπόν όλοι αυτοί «που έχουν το μαχαίρι έχουν και το πεπόνι» και όλοι εκείνοι που σπεύδουν να αφήσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο πάνω σε νεκρά σώματα ότι ο βρώμικος ρόλος τους δεν περνά απαρατήρητος. Μέσα στην κρατικά επιχορηγούμενη εκκωφαντική σιγή ασυρμάτου που επιβάλλει η εξουσία και υλοποιούν τα ΜΜΕ θα είμαστε εδώ για να υπενθυμίζουμε ότι σαν εργαζόμενοι/ες στον κλάδο και πολιτικά υποκείμενα στεκόμαστε στο πλάι όλων όσοι θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως αόρατοι και αναλώσιμοι.
(Η κεντρική φωτογραφία του κειμένου είναι του Βασίλη Ψωμά από την Eurokinissi)
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ – Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Ο κλάδος των εργαζομένων στα ΜΜΕ (και οι ενώσεις τους) είχε πάντοτε, και έχει πολλά «μπουμπούκια» στις τάξεις του. Εκδότες και διευθυντές, υπαίτιους για απολύσεις και περικοπές, εργοδοτικούς που στήνουν μηχανισμούς κατά απεργιών και απειλούν καθώς και πλήθος άσχετων με το επάγγελμα που απλά βολεύτηκαν επειδή είχαν «μπάρμπα απ’ την Κορώνη». Σαν τον «συνάδελφο» όμως Κορμικιάρη, πρώην ΟΝΝΕΔίτη και νυν Χρυσαυγίτη, προϊστάμενο στη Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης δεν είχαμε δει μέχρι στιγμής. Πρόκειται για τον «συνάδελφο» που μέσα από αναρτήσεις του στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης χαρακτηρίζει «ατύχημα» τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και επιτίθεται στους γονείς του.
Καθώς στις τελευταίες εκλογές της ΕΣΗΕΑ είχε γίνει κάποια -υπόγεια- κίνηση για σχηματισμό παράταξης με την υποστήριξη της Χρυσής Αυγής (δεν τελεσφόρησε), να υπενθυμίσουμε ότι φασίστες και τα τσιράκια τους δεν θα γίνουν ποτέ ανεκτοί στον κλάδο και στους χώρους εργασίας μας. Εσείς κρατήστε τους στα μητρώα μελών των δήθεν «σωματείων» σας, όμως εκεί που πρέπει, θα αντιμετωπιστούν όπως τους αξίζει.
Ο κλάδος των εργαζομένων στα ΜΜΕ (και οι ενώσεις τους) είχε πάντοτε, και έχει πολλά «μπουμπούκια» στις τάξεις του. Εκδότες και διευθυντές, υπαίτιους για απολύσεις και περικοπές, εργοδοτικούς που στήνουν μηχανισμούς κατά απεργιών και απειλούν καθώς και πλήθος άσχετων με το επάγγελμα που απλά βολεύτηκαν επειδή είχαν «μπάρμπα απ’ την Κορώνη». Σαν τον «συνάδελφο» όμως Κορμικιάρη, πρώην ΟΝΝΕΔίτη και νυν Χρυσαυγίτη, προϊστάμενο στη Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης δεν είχαμε δει μέχρι στιγμής. Πρόκειται για τον «συνάδελφο» που μέσα από αναρτήσεις του στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης χαρακτηρίζει «ατύχημα» τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και επιτίθεται στους γονείς του.
Καθώς στις τελευταίες εκλογές της ΕΣΗΕΑ είχε γίνει κάποια -υπόγεια- κίνηση για σχηματισμό παράταξης με την υποστήριξη της Χρυσής Αυγής (δεν τελεσφόρησε), να υπενθυμίσουμε ότι φασίστες και τα τσιράκια τους δεν θα γίνουν ποτέ ανεκτοί στον κλάδο και στους χώρους εργασίας μας. Εσείς κρατήστε τους στα μητρώα μελών των δήθεν «σωματείων» σας, όμως εκεί που πρέπει, θα αντιμετωπιστούν όπως τους αξίζει.
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα.
Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ
