Ενημέρωση από την συγκέντρωση στο όμιλο 24 Media, την Πέμπτη 21/5/2015

Μετά από τις παρεμβάσεις των τελευταίων εβδομάδων στο πλαίσιο της ενημέρωσης των συναδέλφων μας και της προπαγάνδισης της συγκέντρωσης έξω από τον όμιλο «24 Media», σε ενημερωτικές ιστοσελίδες στα βόρεια της Αττικής (περισσότερα εδώ) και σε άλλες στο κέντρο της Αθήνας και στη Γενική Συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ (και εδώ), πραγματοποιήθηκε χθες, Πέμπτη 21/5, η διαμαρτυρία που διοργάνωσε η συνέλευσή μας. Δεκάδες συναδέλφων και αλληλέγγυων βρέθηκαν έξω από το κτήριο του ομίλου στη Συγγρού 166, ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο νέος πρόεδρος της Ένωσης Εκδοτών Διαδικτύου (ΕΝΕΔ), Δημήτρης Μάρης. 
O κος Μάρης αν και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών του διαδικτύου, φυσικά και δεν έχει καμία ευαισθησία όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των εργαζόμενων του κλάδου. Την ίδια στιγμή λοιπόν που η ΕΝΕΔ, στέλνει επιστολή στον υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά, ούτως ώστε να παραπονεθεί για την «εξόντωσή» της μέσω του επικείμενου φόρου επί των διαφημίσεων στο διαδίκτυο, δεν δείχνει την παραμικρή ευαισθησία (όπως έγινε έκδηλο και στην παρέμβαση) ούτε καν να ακούσει περί ασφάλισης εργαζομένων, μισθού συντάκτη και υπερωριακών αμοιβών. Κάτι τέτοιο, βεβαίως, είναι αναμενόμενο από μια εργοδοτική «Ένωση» που εντελώς ξεδιάντροπα εκβιάζει τους εργαζόμενους ότι με την όποια νομοθετική αλλαγή στο τοπίο των μίντια θα «εξαναγκαστεί» σε απολύσεις.

Εκβιασμό στον οποίο ποτέ δεν απάντησαν τα σωματεία του κλάδου και οι συνδικαλιστικοί ταγοί, δεξιάς και αριστερής αποχρώσεως. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε όταν επί χρόνια αδιαφορούν για τους συναδέλφους μας στις διαδικτυακές γαλέρες, όταν τους αποκλείουν απ’ τα σωματεία τους καθιστώντας αόρατους χιλιάδες εργαζόμενους. Άλλωστε, οι γελοίες ενέργειες, για τα προσχήματα, όπως το μητρώο μη μελών στην ΕΣΗΕΑ, ή η όψιμη ευαισθησία επί χρόνια αριστερών συνδικαλιστών για την επισφαλή βάση του κλάδου και ειδικότερα των sites, δεν πείθουν κανέναν. 
Το μήνυμα-απάντηση των εργαζομένων προς τα αφεντικά των ΜΜΕ δόθηκε στην κινητοποίηση η οποία κράτησε πάνω από δύο ώρες. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης εναλλάσσονταν τα συνθήματα και το διάβασμα του κειμένου από τη μικροφωνική, ηχώντας όσο πιο μακριά μπορούν οι φωνές μας για οργάνωση, αλληλεγγύη, καθώς και το κάλεσμα προς τους εργαζόμενους να πάρουν θέσεις μάχης απέναντι στην επέλαση των αφεντικών πάνω στις ζωές μας. Τα παραπάνω όπως καταλάβαμε έφταναν και μέσα στο κτήριο της «24 Media», χαλώντας το «υπέροχο» κλίμα που επικρατεί στον όμιλο. 
Ο εργοδότης Δ. Μάρης επιστράτευσε την αστυνομία, την ασφάλεια του κτηρίου και τα τσιράκια του, οι οποίοι ανέλαβαν να μην μας επιτρέψουν την είσοδο στο εσωτερικό των γραφείων όπου εργάζονται δεκάδες συναδέλφισσες/οι, να έρθουμε σε επαφή με αυτούς, να μοιράσουμε το κείμενο μας και να τους ενημερώσουμε για τα δικαιώματα τους και τις συνθήκες που επικρατούν και στις υπόλοιπες εργασιακές γαλέρες του κλάδου. Επίσης, κατά την διάρκεια της προσυγκέντρωσης, εργαζόμενοι έφευγαν μαζικά από το χώρο της «24 Media», δίνοντας την εντύπωση πως υπήρχε κάποιου είδους εντολή έτσι ώστε την ώρα της διαμαρτυρίας να βρίσκονται εντός του χώρου οι απολύτως απαραίτητοι. 
Όσο και αν προσπαθούν, ωστόσο, να μας αποκλείουν από χώρους δουλειάς, από τον ζωτικό εκείνο χώρο που έχουμε κερδίσει μέσα από την δράση όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξης μας και να κρατήσουν τους/τις εργαζόμενους/ες μακριά από την ενημέρωση για τα δικαιώματά τους, έχουμε να τους πούμε πως θα αποτύχουν παταγωδώς. Θα χτίσουμε τις αντιστάσεις μας όλοι και όλες, εργαζόμενοι, αφανείς, “μαύροι”, κακοπληρωμένοι, μπλοκάκηδες, άνεργοι, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, βάζοντας τα εργατικά και ταξικά συμφέροντα μας μπροστά. 

Παρεμβάσεις σε sites στα βόρεια προάστια

Ένα νέο γύρο παρεμβάσεων σε ομίλους διαδικτυακών μέσων ξεκίνησε χθες η Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ. Ο στόχος διπλός: αφενός να δοθεί μια συνέχεια στη καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες για την οργάνωση και πληροφόρηση των εργαζομένων στα sites και αφετέρου να προπαγανδιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η κινητοποίηση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μάη, έξω από τα γραφεία του ομίλου 24 Media του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δημήτρη Μάρη. 
Έτσι την Πέμπτη 14 Μάη, επισκεφθήκαμε τις παρακάτω διαδικτυακές επιχειρήσεις ή έδρα των οποίων βρίσκεται στα βόρεια προάστια της Αθήνας: 
THE TOC Digital Media Υπηρεσίες Ενημέρωσης (Έλλη Στάη)
Όμιλος Ν. Ευαγγελάτου
iatropedia.gr
zappit.gr
onalert.gr
Prime Media S.A. (Χρήστος Κοπελούζος)
newsbeast.gr
RealGroup (Νίκος Χατζηνικολάου)
Real.gr
enikos.gr
Αττικές Εκδόσεις
Vice Magazine
Σε κάθε ένα από αυτά τα μαγαζιά, ήρθαμε σε επαφή και συνομιλήσαμε με τους συναδέλφους που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, πολλές φορές ανασφάλιστοι και με απάνθρωπα ωράρια. Οι πιο… «τυχεροί» είναι με μπλοκάκι αν και η εργασία που προσφέρουν είναι πλήρης, δηλωμένοι ως «υπάλληλοι γραφείου» (άρα με αντίστοιχο μισθό και όχι μισθό συντακτών), καθώς και με έξτρα βάρδιες και Σαββατοκύριακα/μήνα, για τα οποία δεν λαμβάνουν τη νόμιμη υπερωριακή αμοιβή. 
Αυτό, άλλωστε, ήταν και το περιεχόμενο της ολιγόλεπτης κουβέντας που είχαμε με τον ιδιοκτήτη του Ομίλου που ανήκει το newsit.gr, Νίκο Ευαγγελάτο, ο οποίος στα… γενικά δήλωνε πως «μας υποστηρίζει» (!!!) αλλά όταν η συζήτηση έφτασε στα ειδικά (π.χ. καθεστώς με το οποίο έχει προσλάβει τους εργαζόμενους), ψέλλισε πως «αυτό είναι άλλη ιστορία» και έσπευσε να μας αποχαιρετίσει. 

Μοιράσαμε το κείμενο της συνέλευσης μας σχετικά με όλα αυτά που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στα sites και για ακόμα μια φορά διαπιστώθηκε το τρομερό κενό που έχουν αφήσει με την αδράνεια τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των σωματείων του χώρου των ΜΜΕ. Κενό το οποίο εκμεταλλεύονται τα αφεντικά προκειμένου να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα που τόσο τους βολεύει. Σε κάποια από αυτά τα μαγαζιά (Αττικές Εκδόσεις και real.gr) ήρθαμε αντιμέτωποι με σεκιουριτάδες και… φουσκωτούς οι οποίοι προσπάθησαν (χωρίς βέβαια επιτυχία) να μας εμποδίσουν από το να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας. 
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η Συνέλευση μας δεν έχει σκοπό να σταματήσει τις παρεμβάσεις της στους χώρους εργασίας κάτι που θα αποδειχθεί έμπρακτα τις επόμενες ημέρες οπότε και οι δράσεις μας θα συνεχιστούν στα sites. 
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα sites στη συγκέντρωση έξω από τον όμιλο 24 του Δημήτρη Μάρη την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 το απόγευμα (Συγγρού 166, Καλλιθέα). Ο Δημήτρης Μάρης είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΝΕΔ (Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου), της πρόσφατης δηλαδή προσπάθειας των αφεντικών να προασπίσουν τα συμφέροντα τους και να εγκαθιδρύσουν την εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος των εργαζόμενων.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα – το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία – να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργασιακούς χώρους. 
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν. 
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. 
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών. 
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα. 
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. 
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους. 
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος. 
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας. 
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης. 
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη 

 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 

 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Παρεμβάσεις σε sites στα βόρεια προάστια

Ένα νέο γύρο παρεμβάσεων σε ομίλους διαδικτυακών μέσων ξεκίνησε χθες η Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ. Ο στόχος διπλός: αφενός να δοθεί μια συνέχεια στη καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες για την οργάνωση και πληροφόρηση των εργαζομένων στα sites και αφετέρου να προπαγανδιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η κινητοποίηση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μάη, έξω από τα γραφεία του ομίλου 24 Media του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δημήτρη Μάρη. 
Έτσι την Πέμπτη 14 Μάη, επισκεφθήκαμε τις παρακάτω διαδικτυακές επιχειρήσεις ή έδρα των οποίων βρίσκεται στα βόρεια προάστια της Αθήνας: 
THE TOC Digital Media Υπηρεσίες Ενημέρωσης (Έλλη Στάη)
Όμιλος Ν. Ευαγγελάτου
iatropedia.gr
zappit.gr
onalert.gr
Prime Media S.A. (Χρήστος Κοπελούζος)
newsbeast.gr
RealGroup (Νίκος Χατζηνικολάου)
Real.gr
enikos.gr
Αττικές Εκδόσεις
Vice Magazine
Σε κάθε ένα από αυτά τα μαγαζιά, ήρθαμε σε επαφή και συνομιλήσαμε με τους συναδέλφους που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, πολλές φορές ανασφάλιστοι και με απάνθρωπα ωράρια. Οι πιο… «τυχεροί» είναι με μπλοκάκι αν και η εργασία που προσφέρουν είναι πλήρης, δηλωμένοι ως «υπάλληλοι γραφείου» (άρα με αντίστοιχο μισθό και όχι μισθό συντακτών), καθώς και με έξτρα βάρδιες και Σαββατοκύριακα/μήνα, για τα οποία δεν λαμβάνουν τη νόμιμη υπερωριακή αμοιβή. 
Αυτό, άλλωστε, ήταν και το περιεχόμενο της ολιγόλεπτης κουβέντας που είχαμε με τον ιδιοκτήτη του Ομίλου που ανήκει το newsit.gr, Νίκο Ευαγγελάτο, ο οποίος στα… γενικά δήλωνε πως «μας υποστηρίζει» (!!!) αλλά όταν η συζήτηση έφτασε στα ειδικά (π.χ. καθεστώς με το οποίο έχει προσλάβει τους εργαζόμενους), ψέλλισε πως «αυτό είναι άλλη ιστορία» και έσπευσε να μας αποχαιρετίσει. 

Μοιράσαμε το κείμενο της συνέλευσης μας σχετικά με όλα αυτά που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στα sites και για ακόμα μια φορά διαπιστώθηκε το τρομερό κενό που έχουν αφήσει με την αδράνεια τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των σωματείων του χώρου των ΜΜΕ. Κενό το οποίο εκμεταλλεύονται τα αφεντικά προκειμένου να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα που τόσο τους βολεύει. Σε κάποια από αυτά τα μαγαζιά (Αττικές Εκδόσεις και real.gr) ήρθαμε αντιμέτωποι με σεκιουριτάδες και… φουσκωτούς οι οποίοι προσπάθησαν (χωρίς βέβαια επιτυχία) να μας εμποδίσουν από το να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας. 
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η Συνέλευση μας δεν έχει σκοπό να σταματήσει τις παρεμβάσεις της στους χώρους εργασίας κάτι που θα αποδειχθεί έμπρακτα τις επόμενες ημέρες οπότε και οι δράσεις μας θα συνεχιστούν στα sites. 
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα sites στη συγκέντρωση έξω από τον όμιλο 24 του Δημήτρη Μάρη την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 το απόγευμα (Συγγρού 166, Καλλιθέα). Ο Δημήτρης Μάρης είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΝΕΔ (Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου), της πρόσφατης δηλαδή προσπάθειας των αφεντικών να προασπίσουν τα συμφέροντα τους και να εγκαθιδρύσουν την εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος των εργαζόμενων.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα – το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία – να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργασιακούς χώρους. 
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν. 
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. 
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών. 
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα. 
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. 
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους. 
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος. 
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας. 
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης. 
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη 

 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 

 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 
Παρά τις συνεχείς παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 
Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 
Παρά τις συνεχείς παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 
Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.

Συμβαίνει τώρα: Παρέμβαση εργαζομένων στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Παρέμβαση πραγματοποιείται αυτή την ώρα από τη συνέλευσή μας στην παρουσίαση της Huffington Post, στο Μουσείο της Ακρόπολης, καθώς πολλά έχουν ακουστεί για το πολυδιαφημιζόμενο νέο επιχειρηματικό εγχείρημα στα ΜΜΕ και τα ηχηρά ονόματα που το χρηματοδοτούν, αλλά τίποτα που να αφορά στις εργασιακές συνθήκες που προβλέπονται για τους εργαζόμενους/-ες. 



Με την παρουσία υψηλών προσώπων και φυσικά με αυστηρή αστυνόμευση, επιχειρείται για άλλη μια φορά να καλυφθεί πίσω από μια λαμπερή βιτρίνα η εργασιακή επισφάλεια που επιφυλάσσεται για τους συντάκτες/-ριες στις περισσότερες ιστοσελίδες.


Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στην παρέμβαση. 

Huffington Post: πίσω από τη λάμψη, στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση


Η Huffington Post σε συνεργασία με την γνωστή από τα παλιά για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους 24Media, ανοίγει την ελληνική ιστοσελίδα της σε κλίμα πανηγυρικό: φαίνεται πως το θεωρούν σπουδαία αναβάθμιση για τα εγχώρια δημοσιογραφικά πράγματα, αν όχι μεγάλη τιμή για όσους και όσες θα εργαστούν υπό την φωτεινή μαρκίζα του διεθνούς portal. Δεν είναι όμως πάντα όλα τόσο ρόδινα. Αληθεύει άραγε ότι οι εργαζόμενοί στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπογράφουν συμβάσεις για πενθήμερη εργασία, ενώ η συμφωνία που έχουν κάνει μαζί τους off the record αφορά σε 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς επιπλέον πληρωμή; Δεν έχει γίνει βέβαια γνωστό πως και πόσο αποτιμούν οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας την εργασία της editorial director Σοφίας Παπαϊωάννου ή του συμβούλου έκδοσης Παύλου Τσίμα, αλλά για τους εργαζόμενους της νεότευκτης γαλέρας ο μισθός θα φτάνει στην καλύτερη περίπτωση αυστηρά τα 700 ευρώ. Δεν έχει γίνει επίσης γνωστό αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται τα προβλεπόμενα από το νόμο (υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα) και αν θα ασφαλιστούν ως συντάκτες στα δημοσιογραφικά ταμεία και όχι ως υπάλληλοι γραφείου στο ΙΚΑ. Φαίνεται ότι κάποια από αυτά που δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της «βραβευμένης με Pulitzer πρωτοποριακής πλατφόρμας ειδήσεων και ψυχαγωγίας» θα τα πληρώνονται σε λάμψη και αίγλη.


Εκτός βέβαια αν δεν είναι όλα τόσο λαμπερά στα μοντέρνα γραφεία των απανταχού newsrooms που τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να προλάβουν τους φρενήρεις ρυθμούς κατανάλωσης της ψηφιακής είδησης. Στην, όχι πια και τόσο νέα, συνθήκη διαδικτυακής ενημέρωσης, όπου τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης δίνουν το ρυθμό της εντατικοποιημένης παραγωγής περιεχομένου, οι πληροφοριακοί εργάτες σε γραμμή παραγωγής αντιγράφουν και επικολλούν σε ανελέητες βάρδιες για να μαζέψουν τα κλικ και τις ημερήσιες «μοναδικές επισκέψεις» που θα δώσουν στην ιστοσελίδα δικαίωμα στην διαφημιστική πίτα. Δεν είναι μόνο εξουθενωτική ώστε να μην επιτρέπει τον παραμικρό έλεγχο από τον συντάκτη, πενιχρά αμειβόμενη, μαύρη ή ανασφάλιστη, η εργασιακή συνθήκη των εγχώριων σάιτς, είναι επιπλέον καθοριστική για τον τρόπο της κατασκευής της αλήθειας. Την εποχή του οριοθετημένου διαδικτύου των social media ο διαμοιρασμός και το ατέλειωτο κλικάρισμα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ανυπόστατο και ατεκμηρίωτο, αληθινό. Η πληροφορία σαν εμπόρευμα, το διαδίκτυο ελεγχόμενο και ακριβό έστω και αν φαινομενικά δωρεάν, το νέο ψηφιακό Εl-Dorado που στήνεται στις πλάτες των ελαστικών εργαζομένων («Πιστεύουμε πως η ψηφιακή οικονομία ήδη αποτελεί – και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ακόμα περισσότερο – έναν από τους βασικούς πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να στηρίξουμε ενεργά επενδύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση και αναμφισβήτητα η ελληνική Huffington Post συνιστά εξαιρετικό παράδειγμα καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος και έμπρακτη απόδειξη της εξωστρέφειας που πρέπει να έχει η χώρα μας στη νέα εποχή[1]») και η απαξίωση των σωματείων τους, συνθέτουν την εικόνα του μιντιακού παραδείγματος όχι μόνο στην Ελλάδα που εισάγεται στον εργασιακό μεσαίωνα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», αλλά όπου υπάρχει διαδικτυακή ενημέρωση.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούριο για εμάς που δουλεύουμε σε sites και portals. Η συντριπτικη πλειοψηφια των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη.

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώ ματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών.

Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites, είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα.

Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουμε περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες (βλ. http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html), η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα.

Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δου λοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για

ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ

• Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα

• Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.

• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

[1] Κοινή δήλωση των συντελεστών της ελληνικής έκδοσης της Huffington Post, Μαριάννας Λάτση, Πέτρου Παππά, Ευγενίας Χανδρή και Δημήτρη Μάρη.

1 2 3 4 5 23