Με ανακοινώσεις σε δραματικό τόνο και αναφορές στο «τέλος του κλάδου των ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού λειτουργήματος» υποδέχθηκαν οι Ενώσεις Συντακτών το -πράγματι ισοπεδωτικό για τον κόσμο της εργασίας- νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Ένα νομοσχέδιο που, σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους στα Μέσα Ενημέρωσης, φέρνει σαρωτικές αλλαγές, καθώς ουσιαστικά αφανίζει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, με μοναδικό σκοπό για άλλη μια φορά την αρπαγή των αποθεματικών.
Ταυτόχρονα, με την κατάργηση του αγγελιοσήμου, ή τη μείωσή του και τη χρήση του για την ενίσχυση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.) εν συνόλω, μετατρέπει τον ΕΔΟΕΑΠ σε επαγγελματικό ταμείο και αναπόφευκτα τον οδηγεί σε «λουκέτο». Οι πρώτοι του κλάδου των ΜΜΕ που θα πληγούν είναι οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι. Όσοι έχουν ακόμη δουλειά και κατάφεραν κάποια στιγμή στο παρελθόν να αποκτήσουν ασφάλιση στο Ταμείο του κλάδου θα πρέπει να αποχαιρετίσουν την προοπτική μιας καλύτερης σύνταξης που θα τους προσέφεραν οι ήδη υψηλές εισφορές που κατέβαλαν για επικούρηση μέχρι σήμερα. Έτσι κι αλλιώς όπως πάνε τα (μνημονιακά) πράγματα είναι εξαιρετικά πιθανό να ξεχάσουν το όραμα της συνταξιοδότησης εντελώς, όπως άλλωστε και χιλιάδες ακόμη νέοι εργαζόμενοι. Όσοι, πάλι, είναι πιο κοντά στη συνταξιοδότηση θα έρθουν αντιμέτωποι με μια πραγματική ληστρική επιδρομή από πλευράς κράτους, καθώς θα δουν συντάξεις – πείνας, πλήρως αναντίστοιχες με τις εισφορές που επί σειρά ετών κατέβαλαν. Η ενοποίηση των ταμείων, ωστόσο, αποτελεί και μέγα – δώρο προς τα αφεντικά και τους οργανισμούς που οφείλουν τεράστια ποσά στα υφιστάμενα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς πλέον θα μείνουν στα… αζήτητα και, εν τέλει, θα παραγραφούν.
Οι αλλαγές αυτές, όμως, έφεραν στο τραπέζι των γραφειοκρατικών σωματείων των ΜΜΕ την κουβέντα για Ενιαίο Ταμείο. Έτσι λοιπόν αντί να προχωρήσει το όραμα για ένα Συνδικάτο Τύπου στη βάση της διεκδίκησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που έχουν απολεσθεί και καταπατηθεί βάναυσα, αυτό που προωθείται είναι, ένα Ενιαίο Ταμείο Τύπου στη βάση των συντεχνιακών συμφερόντων.
Το επίδικο και αυτής της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης είναι το αγγελιόσημο το οποίο θα έπρεπε, εδώ και πολλά χρόνια, να είναι δικαίωμα για όσες και όσους έχουν βιώσει στο πετσί τους την στυγνή εργοδοτική εκμετάλλευση, κυρίως στα διαδικτυακά «μαγαζιά», νέων και παλαιότερων αφεντικών. Αντιθέτως αποτέλεσε συντεχνιακό προνόμιο, φίλτρο αποκλεισμού εργαζομένων και προνομιακή πρόσοδο Σωματείων, μόνο κατ’ όνομα, μιας και δεν μπόρεσαν να πάρουν πίσω ούτε μισή απόλυση και να υπερασπιστούν ούτε μισή συλλογική σύμβαση.
Τι πραγματικά «πονά» τις Ενώσεις του κλάδου;
Με το νέο νομοσχέδιο το κράτος υπόσχεται ασφάλιση στους μπλοκάκηδες του κλάδου ενώ αφήνει να διαρρέεται ότι σκέφτεται σοβαρά την επέκταση του αγγελιοσήμου (αν παραμείνει έστω και πετσοκομμένο) και στις διαδικτυακές γαλέρες όπου το συντριπτικό ποσοστό όσων εργάζονται για ψίχουλα, είναι εδώ και χρόνια ανασφάλιστο. Είναι όλες και όλοι εκείνοι και εκείνες, που παραμένουν αόρατοι για δεκαετίες, όχι μόνο για το κράτος, αλλά και για τα συντεχνιακά σωματεία του κλάδου. Και θα συνεχίσουν να μένουν αόρατοι μιας και ούτε αυτή η «μεταρρύθμιση» αγγίζει τη μαύρη και απλήρωτη εργασία, η οποία αποτελεί καθεστώς στον κλάδο. Πρόκειται για πάγια και εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή των αφεντικών που παρουσιάζεται και μεταφέρεται έμμεσα, μέσω της διαχρονικής γάγγραινας που λέγεται ασφάλιση με μπλοκάκι, καταποντίζοντας τα ταμεία.
Το κράτος λοιπόν με τις παραπάνω ρυθμίσεις φαίνεται να παίρνει από τα «χέρια» των Ενώσεων το κομμάτι της ασφάλισης. Η προοπτική αυτή είναι που φέρνει στα «κάγκελα» τους εργατοπατέρες των ΜΜΕ, οι οποίοι, όπως διαρρέεται, ήδη στις επαφές τους με την κυβέρνηση προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι θα κρατήσουν το «μέγαρο» της οδού Ακαδημίας. Με τη διατήρηση ενός πετσοκομμένου αγγελιοσήμου και αυτόνομης υποδιεύθυνσης ασφάλισης στον Ενιαίο Φορέα. Αυτές ακριβώς οι διαπραγματεύσεις -και, κυρίως, οι βεβαιώσεις από πλευράς κυβέρνησης- είναι και ο λόγος που οι εν λόγω Ενώσεις δεν έχουν ξεκινήσει -ούτε και πρόκειται- κάποιον μαχητικό αγώνα διαρκείας. Αυτό το «δωράκι», η σανίδα σωτηρίας από την κυβέρνηση προς τους εργατοπατέρες, είναι η βάση περαιτέρω διαχωρισμού των εργαζομένων σε προνομιούχους και μη, διάρρηξης της ενότητας των αγωνιζόμενων απέναντι στο ασφαλιστικό και πηγή εκδήλωσης κανιβαλικών πρακτικών μεταξύ τους. Έτσι οι Ενώσεις-Συντεχνίες θα συνεχίζουν να βάζουν στα ταμεία τους ένα σημαντικό κομμάτι από την πίτα που λέγεται αγγελιόσημο, για να διατηρούνται έστω και ως Σωματεία σφραγίδες, μετατρέποντας εαυτούς σε ακόμα πιο σκληρή συντεχνία συνδικαλιστών ζόμπι.
Ενδεικτική της επικείμενης συνθηκολόγησης που επιβουλεύονται, είναι ότι δεν έχουν μπει καν στο κόπο να ενημερώσουν τους εργαζόμενους στον κλάδο για τις αλλαγές, διατηρώντας παράλληλα το πέπλο απροσδιοριστίας και σύγχυσης, ακριβώς για να κρατήσουν χαμηλά τον πήχη της αγωνιστικής εγρήγορσης.
Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό πρέπει να βρει, σύσσωμο, απέναντί του όλους και όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους. Με κινητοποιήσεις μαχητικές και διαρκείας. Ως εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, ωστόσο, πρέπει ταυτόχρονα να αγωνιστούμε και ενάντια στα γραφειοκρατικά «σωματεία» του Τύπου. Η διατήρηση της κοινωνικής ασφάλισης, η διατήρηση του ολόδικού μας πλούτου, επουδενί δεν πρέπει να αφεθούν στα χέρια όσων ευθύνονται για τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για τη σιωπηρή συνενοχή σε χιλιάδες εργοδοτικά εγκλήματα, για την απομάκρυνση της βάσης του κλάδου από τον πραγματικό συνδικαλισμό. Οι υπάρχουσες Ενώσεις στα ΜΜΕ, όσα Ενιαία Ταμεία και Ενιαία Συνδικάτα και να ιδρύσουν, θα κρύβουν πίσω τους τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες λογικές. Ας αναζητήσουν χείρα βοηθείας στα υπουργικά γραφεία και στις φιέστες των αφεντικών με τα οποία συναλλάσσονται.
Εμείς, οι εργαζόμενοι/-ες στα Μέσα Ενημέρωσης, ας αδράξουμε, με τη σειρά μας, την ευκαιρία για να γεννήσουμε τις δικές μας δομές και τους μεγάλους αγώνες του αύριο.
Αγώνας διαρκείας για την κοινωνική ασφάλιση.
Καμία σανίδα σωτηρίας στους εργατοπατέρες των ΜΜΕ
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
