Tην Πέμπτη 13/1 Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδρίασε με θέμα την Αυγή και με αρχική εισήγηση την αναστολή έκδοσης του καθημερινού φύλλου της εφημερίδας, αποφάσισε, τελικά ομόφωνα, και έπειτα από την πίεση του κύματος αλληλεγγύης προς τον αγώνα των εργαζομένων, η εφημερίδα να συνεχίσει να βγαίνει κανονικά στα περίπτερα και όλες οι προσπάθειες εξυγίανσης να συνεχιστούν με την καθημερινό φύλλο ανοιχτό.
Στην ανακοίνωση βέβαια του Πολιτικού Συμβουλίου αναφέρεται ότι «θα γίνουν απαραίτητες κινήσεις, όσο δύσκολες και να είναι, προκειμένου να επιτευχθεί η οικονομική εξυγίανση της επιχείρησης εν λειτουργία της εφημερίδας».
Η αυγή του 2022 βρίσκει την εφημερίδα Αυγή στο πιο βαθύ της σκοτάδι. Απόφαση για δεκάδες εθελούσιες και ωμές απολύσεις, διαρροές για κλείσιμο του καθημερινού φύλλου, αβεβαιότητα συνολικά για τη συνέχεια λειτουργίας του μέσου είναι όσα συνθέτουν το… γιορτινό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους το τελευταίο διάστημα, που βλέπουν γι’ άλλη μια φορά την ευθύνη για την ανησυχητική πορεία των μέσων να μετακυλίεται στη δική τους πλάτη. Λες και συνδιοικούν και η Αυγή δεν είναι εταιρεία Α.Ε.
Αντιμέτωποι/ες με το κυνικό πρόσωπο της -αριστερής- εργοδοσίας βρέθηκαν την περασμένη Παρασκευή (26/11) οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της εφημερίδας «Αυγή». Κατά τη διάρκεια του διοικητικού συμβουλίου που διεξήχθη και χωρίς να έχει προηγηθεί προηγούμενη ειδοποίηση, τους ανακοινώθηκε η βούληση για εφαρμογή προγράμματος εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων με δέσμευση για καταβολή 28 μηνιάτικων. Το σχέδιο, που ψηφίστηκε από το σύνολο των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου με εξαίρεση την εκπρόσωπο των εργαζομένων, υποστηρίχθηκε ως αναγκαίο λόγω του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η εφημερίδα, χωρίς ωστόσο να συνοδεύεται από πλάνο που θα εγγυάται τη μετέπειτα βιωσιμότητα και λειτουργία του μέσου.
Η εξέλιξη προστίθεται σε μια μακρά σειρά γεγονότων που έχουν πλήξει τους εργαζόμενους τα τελευταία χρόνια και κατά την οποία εφαρμόζονται πολιτικές εκτεταμένων περικοπών στο όνομα της υποτιθέμενης διάσωσης της εφημερίδας. Όπως έγινε γνωστό, από το 2016 έως σήμερα το μισθολόγιο της «Αυγής» έχει ψαλιδιστεί κατά 32%, ενώ αντίστοιχη πορεία καταγράφηκε και στο προσωπικό της επιχείρησης τα τελευταία χρόνια, το οποίο έχει μειωθεί από το 2014 έως σήμερα, κατά 24.5%.
Ένα ιδιότυπο καθεστώς παρακολούθησης της ΕΥΠ έφερε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας ρεπορτάζ εφημερίδας το οποίο μάλιστα εμπλέκει και δημοσιογράφους με πεδίο έρευνας το μεταναστευτικό. Η δημοσιογραφική ομάδα του Solomon επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για τον συνάδελφο Σταύρο Μαλιχούδη με αφορμή ένα ρεπορτάζ για ένα 12χρονο παιδί από τη Συρία το οποίο βρισκόταν υπό κράτηση στην Κω και είχε δημιουργήσει μία ζωγραφιά που έγινε εξώφυλλο στην εφημερίδα «Le Monde».
«Είκοσι ετών και σεσημασμένος για κλοπές ο άνδρας που σκοτώθηκε».
«Επίσκεψη Θεοδωρικάκου στους 7 αστυνομικούς που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία στο Πέραμα».
Αφού διαβάσαμε 2 χαρακτηριστικούς τίτλους ειδήσεων (λίγα λεπτά μετά το συμβάν ο πρώτος, λίγες ώρες μετά ο δεύτερος) για την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από μπάτσους της ΔΙΑΣ ας ξεκαθαρίσουμε 2 πράγματα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα. Ο Νίκος Σαμπάνης δεν «σκοτώθηκε». Δολοφονήθηκε από τα ένστολα μαντρόσκυλα τα οποία δρουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο εδώ και δεκαετίες. Τα όπλα σηκώνονται και χρησιμοποιούνται πολύ πιο εύκολα από όσο θέλουν να πιστεύουν οι φιλήσυχοι πολίτες και οι πυλωροί των ΜΜΕ.
Κατά δεύτερον δεν έχει καταγραφεί ποτέ στα χρονικά αρμόδιος υπουργός για ζητήματα ασφάλειας να επισκέπτεται συλληφθέντες μπάτσους που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία. Και μάλιστα μία μέρα μετά το περιστατικό και την ίδια μέρα που περιορίστηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα του παιδιού που δολοφονήθηκε. Το μήνυμα της εξουσίας πάντα ήταν ξεκάθαρο. Το κράτος δίνει εντολή, η αστυνομία εκτελεί και αν συμβεί στραβή… Ε, συνέβη. Οι μηχανισμοί είναι εκεί για να βάλουν πλάτη.
Η κάλυψη της δολοφονίας από τα ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και «παραδοσιακά») από την πρώτη κιόλας μετάδοση ζέχνει δόγμα ασφάλειας, ρατσισμό και θανατοπολιτική. Οι ζωές κάποιων έχουν μεγαλύτερη αξία από τις ζωές κάποιων άλλων. Οι κρατικοί μηχανισμοί το κάνουν ξεκάθαρο απ΄άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη. Από τη Μινεάπολη μέχρι τον Ασπρόπυργο και από τη Χιλή μέχρι τη Νότια Κορέα.
Την πρωτοκαθεδρία στο πώς μπορούν τα ΜΜΕ να ξεπεράσουν και την ίδια τους την χυδαία πέτσα την έχει πλέον ένα outsider. Αλλά με κομβικό ρόλο στο πώς και με ποια συχνότητα φτάνει μία είδηση στα μάτια μας ή στα αυτιά μας. Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ναι αυτό το ρημάδι το ΑΠΕ – ΜΠΕ που αποτελεί τον μεσάζοντα μεταξύ της φωνής της εκάστοτε κρατικής εξουσίας και τους πολίτες. Βέβαια ένα κρατικό πρακτορείο ειδήσεων από ένα γραφείο προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης έχει μια απόσταση. Είναι γνωστό ότι ο ρόλος του ΑΠΕ – ΜΠΕ αποτελεί κλειδί για τις εκάστοτε εξουσιαστικές επιταγές που πρέπει να εμπεδωθούν από το πόπολο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων στη χώρα έχει συνδρομή στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αυτό σημαίνει ότι η είδηση φτάνει στους δέκτες σχεδόν χωρίς καμία παραλλαγή από το αρχικό τηλεγράφημα μιας και όλοι χρησιμοποιούν ως πηγή το πρακτορείο χωρίς πολλές φορές να το αναφέρουν. Και ας υπάρχει η ίδια φράση, ή το ίδιο κείμενο καρμπόν σε δεκάδες μίντια ταυτόχρονα.
Το πρώτο λοιπόν τηλεγράφημα που μετέδωσε το ΑΠΕ – ΜΠΕ για τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη έγραφε για μια αιματηρή συμπλοκή στο Πέραμα που άφησε πίσω 7 τραυματίες αστυνομικούς και έναν νεκρό. Άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Ένα ειδησεογραφικό Μέσο μετά από ένα περιστατικό με πυροβολισμούς μέσα σε κατοικημένη περιοχή που είχε ένα νεκρό να αναφέρει πρώτα… τους τραυματίες μπάτσους. Οι ζωές κάποιων είναι πιο αξιοβίωτες από άλλες, το ξαναείπαμε αυτό. Μετά από λίγο ο τίτλος άλλαξε και έγινε ο «δημοσιογραφικά ορθός».
Τάκης Σάγιας / Eurokinissi
Συμπτώσεις που δεν είναι και τόσο συμπτώσεις
Πέραν όμως από τον τίτλο ας δούμε και την ουσία του περιεχομένου. Ένα αυτοκίνητο με «κακοποιούς» και «σεσημασμένους» εμβόλισε τις μηχανές αστυνομικών, τους τραυμάτισε και εκείνοι αποφάσισαν ότι πρέπει να βγάλουν τα πιστόλια και να τους γαζώσουν. Οι μπάτσοι έχουν το ελεύθερο να γαζώνουν ένα όχημα όταν κρίνουν ότι οι «περιστάσεις το απαιτούν». Το είδαμε και σε ένα αντίστοιχο περιστατικό στην οδό Μάρνη στις αρχές του Οκτώβρη του 2021. Όταν ένα όχημα που είχε καταγγελθεί ως κλεμμένο από την ιδιοκτήτριά του εντοπίστηκε στο κέντρο της Αθήνας με τους αστυνομικούς να το περικυκλώνουν και τον οδηγό του να προσπαθεί να διαφύγει. 09:30 το πρωί σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας. Σύμφωνα με την αστυνομία ένας μπάτσος της ΔΙΑΣ «με αυτοθυσία γατζώθηκε από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου ώστε να σταματήσει το όχημα». Αυτό κατέστη δυνατό μετά από καταιγισμό πυροβολισμών από πλευράς αστυνομικών με τον οδηγό του οχήματος (για τον οποίο να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ έτρεξαν να τονίσουν ότι επρόκειτο για «άνδρα αλβανικής καταγωγής με πάνω από 70 κλοπές στην “καριέρα” του») να συλλαμβάνεται βαρύτατα τραυματισμένος από τις σφαίρες.
Και στα δύο περιστατικά παρατηρούμε ένα αρκετά επικίνδυνο μοτίβο. Πέρα από το γεγονός ότι οι σφαίρες από όπλα μπάτσων σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα στα σπίτια μας και για τα ΜΜΕ είναι απλά Παρασκευή. Οι τραυματίες αστυνομικοί αναφέρονται πολύ γρήγορα στη ροή των γεγονότων ώστε να φτιαχτεί η κοινωνική συναίνεση ότι το να γαζώνεις ένα αυτοκίνητο με 3 παιδιά μέσα σε μια γειτονιά είναι κάτι δικαιολογημένο άρα και αποδεκτό. Άρα μίνιμουμ πολιτική φθορά για τους εντολοδόχους των πιστολέρο. Επίσης οι «τραυματίες» μεταφέρονται όλοι στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401 όπου ως εκ θαύματος βγαίνουν από εκεί σώοι και αβλαβείς. Και στις 2 περιπτώσεις οι ισχυρισμοί των μπάτσων που έτρεξαν να αναμεταδώσουν καρμπόν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστες ώρες.
Η κοινωνική συναίνεση ωστόσο τροφοδοτείται και από ένα διπλό παιχνίδι που παίζουν τα ΜΜΕ με κυβερνητική εντολή. Αρχικά τόσο στην περίπτωση της Μάρνης όσο και σε εκείνη του Περάματος η ταυτότητα των ανθρώπων που ενεπλάκησαν με αστυνομικούς είτε υπερτονίζεται («Αλβανός», «Ρουμάνος», «Πακιστανός», «άστεγος», «χρήστης ουσιών», «Ρομά»), είτε υπονοείται μέσα από τη χρήση της ηλικίας, της πρότερης εμπλοκής με το νόμο και της περιοχής από την οποία κατάγεται. Στην δεύτερη κατηγορία πατάνε πάνω στα χειρότερα ρατσιστικά και κανιβαλιστικά ένστικτα, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, πυροδοτώντας αντι-Ρομά αντανακλαστικά που υιοθετούν λογικές όπως το «και λίγα τους έκαναν όταν μπαίνουν κάθε μέρα στα σπίτια μας τι πρέπει να κάνουμε;» μέχρι το ναζιστικής έμπνευσης «τελικό ξεκαθάρισμα με τους γύφτους».
«Σύμφωνα με πηγές…»
Πολλές φορές έχουμε διαβάσει τη φράση «σύμφωνα με πηγές της κυβέρνησης» ή «σύμφωνα με πηγές του υπουργείου» ή «πηγές της αστυνομίας» Για να μην υπάρχει καμιά αυταπάτη το «σύμφωνα με πηγές» μεταφράζεται ως άμεση γραμμή της εξουσίας προς τα μίντια τα οποία την υιοθετούν στο 100%. Μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα ο «σεσημασμένος» δολοφονηθείς έγινε «18χρονος πατέρας» που «καθόταν στο πίσω κάθισμα του οχήματος». Και αφού έχει καταρρεύσει όλο το αφήγημα των μπάτσων περί κακοποιών που διψούν για αίμα έρχεται και η αυτοκριτική. Την οποία κάνουν τα μίντια για λογαριασμό του κράτους. Ο τίτλος «Τα τρία λάθη στο Πέραμα φέρνουν αλλαγές στην ΕΛ.ΑΣ. – Το πόρισμα της Αστυνομίας» άλλωστε είναι ενδεικτικός. Μία κυβέρνηση που έχει αναγάγει την επικοινωνία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην επικοινωνιακή διαχείριση του δόγματος ισονομίας και απόδοσης ευθυνών που πλασάρει εδώ και τρία χρόνια. Και που βρίσκει την ευκαιρία πατώντας επί των, διατρημένων από τις σφαίρες των υπηρεσιακών, πτωμάτων να προχωρήσει εκ νέου στον «εκσυγχρονισμό» της αστυνομίας, δηλαδή σε αποτελεσματικότερη καταστολή και σε αποτελεσματικότερους εκπαιδευμένους δολοφόνους μπάτσους. Την ίδια επικοινωνιακή διαχείριση βλέπουμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα και με την πανδημία αλλά και όσον αφορά τα καθημερινά εγκλήματα εναντίον μεταναστών στα σύνορα της χώρας. Δολοφονίες, πνιγμοί, επαναπροωθήσεις αλλά αυτά δεν φτάνουν στα μίντια, τα οποία τηρούν με υπέρμετρη προθυμία την ομερτά στην οποία τους έχει ορκίσει το κράτος.
Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις η αντίληψη του κράτους περί του τι έγινε στο Πέραμα και στο κάθε Πέραμα, πέρα από την επίσκεψη-πολιτική κάλυψη του Προ.Πο. Θεοδωρικάκου στους δολοφόνους μπάτσους και την σχεδόν καθημερινή επικοινωνιακή φιέστα σε αστυνομικά τμήματα με δωρεές νέων μηχανών και οχημάτων στην ΕΛ.ΑΣ., φαίνεται και με την σιδηρά πυγμή που αντιμετώπισε 2 διαδηλώσεις σε διάστημα 24 ωρών, μία για τη δολοφονία του Σαμπάνη στο Πέραμα και μία για την υπόθεση των 14 συλληφθέντων από την κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ και την υποχρεωτική λήψη DNA. Η πορεία για την κρατική δολοφονία χτυπήθηκε με σφοδρότητα δίνοντας το μήνυμα ότι «έτσι έχουν τα πράγματα. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί για όλους. Οι διαδηλώσεις πρέπει να γίνονται σε μία λωρίδα». Μία διαδήλωση για μια κρατική δολοφονία απαντιέται με ωμή καταστολή, γκλοπ και χημικά. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί ακόμα και αν ανοίξουμε τα κεφάλια κάποιων εκατοντάδων ανθρώπων. Ακόμα και όταν σηκώνουμε το όπλο μας για να πυροβολήσουμε. Έτσι και αλλιώς «τι δουλειά είχαν να κλέψουν το αυτοκίνητο και να μην σταματήσουν στα σινιάλα της αστυνομίας».
Γιώργος Κονταρίνης / Eurokinissi
Ας έχουν στο μυαλό τους λοιπόν όλοι αυτοί «που έχουν το μαχαίρι έχουν και το πεπόνι» και όλοι εκείνοι που σπεύδουν να αφήσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο πάνω σε νεκρά σώματα ότι ο βρώμικος ρόλος τους δεν περνά απαρατήρητος. Μέσα στην κρατικά επιχορηγούμενη εκκωφαντική σιγή ασυρμάτου που επιβάλλει η εξουσία και υλοποιούν τα ΜΜΕ θα είμαστε εδώ για να υπενθυμίζουμε ότι σαν εργαζόμενοι/ες στον κλάδο και πολιτικά υποκείμενα στεκόμαστε στο πλάι όλων όσοι θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως αόρατοι και αναλώσιμοι.
(Η κεντρική φωτογραφία του κειμένου είναι του Βασίλη Ψωμά από την Eurokinissi)
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ – Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Ένα ακόμα στιγμιότυπο για το πόσο αναλώσιμους θεωρούν οι εργοδότες τους εργαζόμενους έφερε στο φως συνάδελφος, μέσω της προσωπικής του σελίδας στο Facebook. Μέσα από τη συγκεκριμένη μαρτυρία, γίνεται γνωστό πως ο εργοδότης (το όνομα του οποίου γνωρίζουμε, αλλά σεβόμενοι τη βούληση του συναδέλφου δεν θα το δημοσιοποιήσουμε) προχώρησε σε παύση εργασίας λόγω της στήριξης του συναδέλφου στην απεργία πείνας του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος εξήλθε από αυτή με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Παρά το γεγονός πως δεν μας κάνουν εντύπωση οι απόπειρες φίμωσης των φωνών μας από τους εργοδότες, ούτε η ευκολία με την οποία δεν διστάζουν να προχωρούν σε κινήσεις που επιβεβαιώνουν πως το πολιτικό ιδιώνυμο ζει και βασιλεύει στις εργασιακές σχέσεις, δεν θεωρούμε καθόλου αμελητέο να τυγχάνουν της αμέριστης αλληλεγγύης μας αυτοί/ες οι συνάδελφοι/ες που δεν σιωπούν και τολμούν να εκφράσουν την άποψή τους.
Ακολουθεί η παράθεση των γεγονότων από τον συνάδελφο:
«Τα παρακάτω αφορούν στην παύση της εργασίας μου στη σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ Α.Ε. “Πράσινες Ιστορίες” λόγω της απόφασης του παραγωγού της σειράς και εργοδότη μου να σταματήσει κάθε συνεργασία και επαφή μαζί μου μετά από 14 χρόνια συνεργασίας (εργασίας) λόγω αναρτήσεών μου στο facebook. Η απόφασή μου να δημοσιοποιήσω το περιστατικό δεν είναι τόσο για να το καταγγείλω, όσο για να μοιραστώ τη συγκεκριμένη εμπειρία με ανθρώπους από κάθε εργασιακό χώρο, να αποκαταστήσω την αλήθεια καθώς μαθαίνω ότι ο πρώην εργοδότης μου αποδίδει την απουσία μου από τoν 2ο κύκλο της σειράς σε έλλειψη διαθεσιμότητας από τη μεριά μου και άλλες απροσδιόριστες αιτίες αλλά και για να το βγάλω από μέσα μου καθώς με έχει στεναχωρήσει και θυμώσει πολύ.
Για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη/παραγωγό εργάζομαι από το 2007, κυρίως στο μοντάζ και λιγότερο στην κάμερα. Έχω μοντάρει σχεδόν όλες τις παραγωγές του όλα αυτά τα χρόνια. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, ποτέ δεν έκρυψα τις θέσεις μου για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Η τελευταία του παραγωγή στην οποία καλέστηκα να εργαστώ ήταν οι “Πράσινες Ιστορίες”, η πρώτη του σειρά ντοκιμαντέρ για την ΕΡΤ και μια αρκετά μεγαλύτερη παραγωγή από τις προηγούμενες. Συγκεκριμένα, ανέλαβα το μεγαλύτερο κομμάτι του μοντάζ και από κοινού διεύθυνση φωτογραφίας μαζί με έναν ακόμα συνάδελφο. Κατά τη διάρκεια μάλιστα των γυρισμάτων υπέγραψα μαζί του σύμβαση για να εργαστώ ως διευθυντής φωτογραφίας σε μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ για το οποίο πήρε επίσης χρηματοδότηση από την ΕΡΤ. Μετά την ολοκλήρωση του 1ου κύκλου επεισοδίων της σειράς κι ενώ ήμουν σε αναμονή για να εργαστώ και στον 2ο σε περίπτωση έγκρισης από την ΕΡΤ, ο παραγωγός με ενημέρωσε με ένα email δύο γραμμών ότι πήρε 2ο κύκλο αλλά δεν θα εργαστώ σε αυτόν, χωρίς να μου εξηγήσει τους λόγους που πήρε αυτή την απόφαση.
Αυτό που είχε μεσολαβήσει ήταν η γνωστή υπόθεση του κρατούμενου απεργού πείνας, στις κινήσεις αλληλεγγύης της οποίας είχα συμμετάσχει ενώ είχα εκφράσει και τη γνώμη μου υπέρ των αιτημάτων του στα social media. Μετά λοιπόν από δικό μου αίτημα να μου εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν εργάζομαι πια γι’αυτόν μου έγραψε σε mail ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο σταμάτησε τη συνεργασία και δεν θέλει να έχει καμία επαφή μαζί μου είναι στην ουσία αυτές οι αναρτήσεις στα social media. Ο τρόπος με τον οποίο το είπε είναι πιο άκομψος και γελοίος, αλλά δεν έχω σκοπό να τον εκθέσω παραπάνω.
Θα μπορούσα να σταθώ σε πολλά γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, αλλά θέλω απλώς να παρουσιάσω τα γεγονότα και όχι την άποψή μου για τις αιτίες τους. Ελπίζω να συμβάλλω λίγο ώστε να αναδειχθούν τόσο ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να καθορίσουν τα social media όχι μόνο τις προσωπικές αλλά και τις εργασιακές σχέσεις, όσο και η εργασιακή επισφάλεια στον οπτικοακουστικό χώρο. Όπως και να’χει πιστεύω ότι αποφάσεις όπως του πρώην εργοδότη μου πρέπει να δημοσιοποιούνται γιατί ίσως έτσι αναγκαστεί να αναλάβει και την ευθύνη των λεγομένων και των πράξεών του. Δεν έχω φυσικά την ψευδαίσθηση ότι μια ανάρτηση στο facebook θα οδηγήσει κάπου, πιθανότατα να το διαβάσουν πέντε φίλοι μου που ήδη γνωρίζουν το περιστατικό, αλλά έστω κι έτσι, ήδη νιώθω λίγο καλύτερα.
Υ.Γ. 1. Το ξέρω ότι είναι αντιφατικό να γράφω τα παραπάνω σε ένα προφίλ με το όνομα Χαοτικός Καταστροφέας, αλλά στην τελική όλο το facebook μια αντίφαση είναι και με 2-3 κλικ είναι ξεκάθαρο ποιός ακριβώς είμαι, καθώς και πόσο χαοτικός ή πόσο καταστροφέας είμαι.
ΥΓ. 2. Η φωτογραφία, στην οποία φαίνομαι κι εγώ, είναι από τα γυρίσματα του 1ου κύκλου και επιλέχθηκε από την παραγωγή για την ανακοίνωση του 2ου πριν καν μου ανακοινωθεί ότι δεν θα εργαστώ σε αυτόν.
Αρκετούς μήνες μετά την «κατάρρευση» του μπλογκ μας (katalipsiesiea.blogspot.com) και μετά τις άκαρπες προσπάθειές μας για την ανάνηψή (sic) του από την google είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τη νέα ιστοσελίδα katalipsiesiea.espivblogs.net καθώς και τη νέα διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας katalipsiesiea@espiv.net της συνέλευσής μας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την ομάδα του espiv για τη φιλοξενία.
Να θυμίσουμε πως η προηγούμενη ιστοσελίδα μας, όπως και το email μας είχαν απενεργοποιηθεί λίγες ώρες αφότου δημοσιεύσαμε κείμενο που καταγγέλλαμε τις εργασιακές συνθήκες στον όμιλο Βαξεβάνη και με το οποίο καλούσαμε σε παρέμβαση. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος εργοδότης εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της αδυναμίας πρόσβασης στο υλικό μας, και επιχείρησε να λοιδορήσει τη συνέλευσή μας.
Δυστυχώς, όμως, τόσο για τον προαναφερόμενο όσο και για τους υπόλοιπους εργοδότες, είμαστε και πάλι σε θέση να γίνουμε ορατοί (και) στο διαδίκτυο, συνεχίζοντας να φέρνουμε στην επιφάνεια τις δυσμενείς συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι συνάδελφοί/ισσες μας στις εκάστοτε επιχειρήσεις της βιομηχανίας των ΜΜΕ. Το μεγαλύτερο μέρος του αρχείων των 12 χρόνων πορείας της συνέλευσης έχει μεταφερθεί στο νέο site, και σύντομα θα ολοκληρωθεί η μεταφορά όλων των κειμένων.
Μία διμοιρία ΜΑΤ Πειραιώς & Κολωνού, κλειστή είσοδος από μπάτσους, 1 περιπολικό, αρκετοί ασφαλίτες με συμβατικά αυτοκίνητα. Αυτές οι δυνάμεις υπολογίστηκε ότι χρειάστηκαν για να προστατευτεί ο εκδότης Κώστας Βαξεβάνης και τα γραφεία του «Documento» και του «Κουτί της Πανδώρας» από την εργατική συγκέντρωση της συνέλευσής μας.
Θεώρησε δε καλό να κλειδώσει μέσα τους συναδέλφους, και αυτός που μας αποκάλεσε «ασφαλίτες», σφράγισε το «μαγαζί» του και έδωσε τα κλειδιά στους μπάτσους. Μάλιστα, οι αστυνομικοί ήταν αυτοί που δεν άφηναν τους εργαζομένους που σχολούσαν κατά τη διάρκεια της παρέμβασής μας να βγουν από το κτίριο, αλλά τελικά σήκωσαν τη σιδεριά της εισόδου για να εξέλθουν.
Ας υπενθυμίσουμε επίσης στον Βαξεβάνη και τον όποιο Βαξεβάνη, στα μικρά και μεγάλα αφεντικά των ΜΜΕ, δεξιά και αριστερά, ότι θα βρισκόμαστε απέναντι τους και πλάι στους συναδέλφους μας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποταγή.
Αντίσταση, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς
